14 listopada 2025. Po południu wizyta w Teotihuacan, Miejscu Gdzie Wyszli Bogowie, lub Mieście Umarłych, jak nazywali je Aztekowie. Swój rozkwit przeżywało w okresie klasycznym, między VI a IX wiekiem naszej ery, być może dzięki bogatym złożom obsydianu w okolicy i produkcji obsydianowych przedmiotów, między innymi ostrzy do wszelakiej broni i do domowego użytku. Olbrzymi teren, odkopano i odbudowano głównie centrum religijne i administracyjne. Piramida Słońca (wszystkie nazwy są późniejsze, nie znamy ani języka ani pochodzenia twórców Teotihuacan):
To najwyższa piramida Meksyku. Obecnie nie wolno na nią wchodzić. Widoki panoramiczne z Piramidą Słońca robione były z Piramidy Księżyca, która zamyka od północy Aleję Zmarłych (Aztekom platformy przypominały grobowce):
Można tu wejść na pierwszy taras, dobre i to. Widoki z tarasu na Aleję Zmarłych i z samej Alei:
Nie każda strefa archeologiczna pozwala handlarzom działać na swoim terenie.
Pod Piramidą Księżyca ołtarz otoczony kamiennym murem:
Niedaleko od Piramidy Księżyca znajdują się ruiny pałacu z ciekawymi freskami i płaskorzeźbami:
Przed wizytą w strefie archeologicznej odwiedziliśmy jedną z licznych tu pracowni jubilerskich pracujących w kamieniach szlachetnych i półszlachetnych:
Sporo jeszcze zostało do zwiedzenia, ale nas czas gonił...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz