Mosty i śluza

30 czerwca 2024. Na pożegnanie Długiej Wyspy jej fotka:

Dzisiaj na trasie mamy dwa mosty i śluzę (wpływamy przez rzekę na boczne jezioro):

Biwak na wyspie na środku rzeki:

Na kolację siedem małych okoni złowionych wczoraj wieczorem na biwaku.

Oz czyli Długa Wyspa

29 czerwca 2024. Wyspa Kelvenne. Ciekawa formacja geologiczna, opisana w przewodnikach. Długi wał piasku, żwiru i kamieni, utworzony przez rzekę płynącą pod lądolodem około 12000 lat temu. Ciągnący się wiele kilometrów pas wysp z piaszczysto-żwirowym plażami to rzadkość na tych terenach. Jednak niezbyt fotogeniczna, bo porośnięta lasem sosnowym. Zatrzymujemy się w małej zatoczce, charakterystycznej dla takich formacji dziurze po olbrzymiej bryle lodu, która stopniała dopiero po obsypaniu jej piaskiem:

Dzisiaj zmiana pogody: mocno wieje, przed południem pada, ochłodzenie. Pływamy po okolicy Długiej Wyspy:

Wieczorem wracamy na Kelvenne. Ale do innej zatoczki po zawietrznej:

Od nawietrzej łapię jeszcze ślad po zachodzącym słońcu:

Ryby

28 czerwca 2024. Tomki łapią dużego szczupaka, 3.7 kg i 89 centymetrów:

Ja małego okonia. Na biwaku z sauną trafiło się pięć płotek, była kolacja.

Zatrzymujemy się na obiad przy małej wyspie:

Nawet nieźle wiało:

Na jeziorze

27 czerwca 2024. Pożyczony silnik działa. Zaraz po wyjściu z portu rozwijamy żagle i łapiąc słabe podmuchy wiatru docieramy do kotwicowiska z publiczną sauną. Zajętą do pierwszej w nocy przez Finów. Kilka zdjęć jeziora Paijanne (opuszczam kropki nad literami):

Dzisiaj odpoczynek i kończenie detali na łódce. Ja niestety mam zapalenie gardła.

Sucho tutaj. Ostrzeżenia przed pożarami lasów.

Modernizacja Lochy

26 czerwca 2024. Locha to ksywa naszej łódki.  Nazywa się naprawdę Lohi albo z angielska Guy 24. Dostała sporo nowych elementów mechanicznych, elektrycznych i tekstylnych:

Dzisiaj rano wychodzimy z portu, ale silnik pada. Wracamy na żaglach. Silnik idzie do serwisu. Oczekiwanie na wymianę pękniętej części - tydzień. Pożyczamy inny silnik, zobaczymy, wkrótce jego montaż i druga próba wypłynięcia na szerokie wody.

Pogoda jak drut, ja jak zwykle przeziębiony.

Na przystani

23 czerwca 2024. Kuhmoinen, Finlandia. Pierwszy kontakt z łódką:

Dzisiaj i jutro łódka przechodzi modernizację. Idę też na spacer i znajduję piękny kościół z osobną dzwonnicą:

Obok kościoła pomnik bohaterom walk z bolszewikami w 1918 roku (Finlandia uzyskuje niepodległość) oraz walk w czasie II wojny światowej (Finowie odparli Armię Czerwoną):

Piszę na komórce, co nie wychodzi tak dobrze jak na laptopie.

Aha, mamy tu białe noce…

Przez cztery kraje

23 czerwca 2024. Mkniemy Octavią z Warszawy przez Suwałki, Kowno, Rygę, Talin, Helsinki na słodkie wody Finlandii. Miasta omijamy obwodnicami, więc tylko zdjęcia z króciutkiego postoju nad Zatoką Ryską:

Po kilku godzinach snu na karimatach prom Talin - Helsinki. Panorama Talina z wody:

Białystok 2024 w deszczu i w słońcu

13-14 czerwca 2024. Jest wiele sympatycznych miejsc w Polsce, a na pewno należy do nich Białystok. Kiedy dochodziłem do hotelu zaczęło padać i już padało całe popołudnie. Plac Kościuszki:

Moknąca ulica Lipowa:

Pozazdrościć dumy! W tych szarych czasach!

Piątkowy poranek jest słoneczny, więc po drodze tam i z powrotem do celu mojej wizyty robię spokojnie zdjęcia Białegostoku nie-centralnego. Trzeba przyznać, że ta architektura jest bardzo urozmaicona i pełna uroku:

To są przeciwne strony ulicy, a właściwie dwukierunkowej alei. Ale można napotkać też wzruszające sąsiedztwo:

Sporo nowoczesnej architektury:

Jeżeli chodzi o nowoczesną architekturę, to przede wszystkim Filharmonia Białostocka, nie wiem czy wryta we wzgórze, czy zbudowana na płaskim i udrapowana na wzgórze:

Na zakończenie modernistyczny kościół św. Rocha z międzywojnia, ale ukończony dopiero w latach sześćdziesiątych:

 

A że jechałem do Białegostoku trzynastego, więc spóźniłem się na pociąg (awaria metra), kolejny pociąg (chodzą mniej więcej co dwie godziny) już w Warszawie złapał opóźnienie (tylko 20 min), bo czekał na pasażerów opóźnionego pociągu z Krakowa. Na szczęście deszcz zaczął padać dopiero, kiedy doszedłem do hotelu. Powrót też miałem urozmaicony, bo pociąg po niecałej pół godzinie jazdy stanął i stoi, aż w końcu ogłosili, że mają usterkę techniczną, którą starają się naprawić. Na szczęście naprawili, a opóźnienia było niecałe dwadzieścia minut.

Z obserwacji kulinarnych: jeżeli myślicie, że zjedzenie dużej zapiekanki z warzywami i kechupem, podanej na tekturce, jest proste, to ja mam inne zdanie. Uświniłem stolik i okolice, swoje spodnie i wąsy. Ale zjadłem. Resztki na ziemi zostały dla gołębi. A ja chyba potrzebuję więcej wprawy, nie?