Aitutaki 2

Środa, 16 sierpnia czasu lokalnego. Mam jeszcze do wykorzystania rower, więc jadę na wspomniany wcześniej najwyższy szczyt wyspy, Rower mocno już zardzewiały, ale górski i przerzutki działają, chociaż łańcuch spada ze skrajnych tylnych kółek i strasznie się brudzę na brązowo, kiedy muszę go z powrotem nakładać. Dużego koła jednak z tyłu nie ma i na co stromszych podjazdach trzeba go prowadzić. Pod samym szczytem w ogóle zostawiam rower przy drodze. A ze szczytu wspaniałe widoki:

Lotnisko i fale przyboju;wschodnie wybrzeże i wschodni wiatr. A teraz zachodnie wybrzeże:

Fale już nie takie jak na wschodzie wyspy. Widać też skomplikowane ukształtowanie dna laguny. Widoki na olbrzymią lagunę atolu nieco przymglone, ale można ocenić jej rozmiar i dojrzeć dalekie wyspy na południowo-wschodnim skraju:

Popłynę tam jutro małym stateczkiem. I na koniec okolice miejsca gdzie mieszkam:

Koniec półwyspu i pierwsza wyspa, widać wejście do cieśniny między nimi i dużą płyciznę na środku. Cieśnina widziana z mojego domku:

Sam szczyt, pomimo bazaltowych skał, jest mało romantyczny - stoi na nim przekaźnik:

Jadę dalej grzbietem wzgórz wulkanicznych środkowej części Aitutaki:

Najpierw jednak muszę zjechać głęboko w "doliny" a potem wdrapać się z powrotem na grzbiet. Tym razem nachylenia są na miarę możliwości moich i roweru. Po drodze przejeżdżam przez prawdziwą palmową dżunglę:

A dalej... czerwona gleba. Czy to coś Wam przypomina?

Powrót znowu pod wiatr, ale po drodze zjadłem Dad's Pie (z rybą hoka i warzywami, na ciepło) i wypiłem mrożona kawę (z tego samego sklepu), wiec idzie mi raźniej.
Dan na Aitutaki, 17 sierpnia.