Rarotonga 2

Wtorek, 29 sierpnia czasu lokalnego. Rano popaduje, ale wkrótce pogoda się poprawia i cały dzień świeci słonce i wieje mocny, w porywach bardzo mocny, wiatr. Muszę się wymeldować z hotelu o 10-tej, ale zostawiam plecak i jadę zwiedzać Rarotongę. Moim celem jest najbardziej uzdrowiskowa miejscowość wyspy, Muri, w najciekawszym miejscu laguny, która tu się nieco rozszerza i robi miejsce na kilka motu (wysp). Nazwa motu odnosi się do wysp pobocznych, najważniejszą wyspę tubylcy zwykle nazywają lądem. Interesuje mnie nie tyle plaża i laguna, co starodawny port na północy tego rozszerzenia laguny:

Tutaj, pomiędzy lądem a największą motu, znajduje się głębokie przejście przez rafę:

Przejście jest tam, gdzie nie powstają grzywacze.

Stąd właśnie miało wypłynąć w XIV wieku siedem olbrzymich, oceanicznych kanu, które dowiozły ludzi na Nową Zelandię. Oto ich nazwy:

W historii Maorysów nazwano to wielką imigracją. Na przylądku, obok wyjścia na ocean znajdują się pozostałości marae, na którym, według Lonely Planet, święcono kanu i składano ofiary z ludzi. Może to był ołtarz ofiarny?:

Widok ogólny marae:

Łodzie wielkiej imigracji uczczono „kręgiem kamiennym”, który, według Lonely Planet, ma starożytny rodowód:

Przy każdym z tych małych kamyczków w kręgu umieszczono metalową plakietkę z nazwą jednej z tych łodzi. Inny „krąg kamienny” zbudowano dla uczczenia przypłynięcia na Rarotongę odtworzonych oceanicznych kanu z okazji jakiegoś pacyficznego festiwalu kilkanaście lat temu:

Obecnie takie kanu pływają w tę i we w tę po Pacyfiku. Niektóre, żeby było trudniej, korzystają tylko z tradycyjnych polinezyjskich metod nawigacji.

Po rozpoznaniu miejscowych starożytności jem lunch w The Mooring Fish Cafe, która reklamuje się jako „world reknown”, ale to już pozostawiam fachowcom do oceny. Burger z rybą moha (?) był rzeczywiście świetny, ale poza tym do wyboru tylko tuńczyk w wielu postaciach.

W Muri jest mnóstwo ośrodków i atrakcji, jak na przykład rejs po lagunie, ale ja odbyłem tylko spacer po szosie:

i po plaży:

łapiąc na pożegnanie kilka widoczków pacyficznych:

 

 

Teraz czekam w restauracji mojego hotelu na wieczór kulturalny, tzn. tańce w wykonaniu chłopaków i dziewczyn, które wczoraj zresztą obejrzałem na próbie odbywającej się przed moim oknem. A samolot odlatuje dopiero o 23:10. Znowu pada, ale za 20 min otworzą bufet.

Dan na Rarotonga, 29 sierpnia czasu lokalnego.